มายดี้ สาวน้อยสถาปนิก มาในชุดเสื้อผ้าที่น่ารักด้วยชุดแซกสั้นสีดำและเสื้อคลุมตัวโคร่งลายทางขาวดำ พร้อมจี้ห้อยคอเก๋เข้ากับเสื้อผ้า รองเท้าหุ้มกันใส่สบาย ๆ สีปูนแดง
เรานัดพบมายร้านกาแฟข้าง ๆ Campus ที่เธอเรียน การแด่งตัวที่พอเหมาะสำหรับสาวน้อยคนนี้ บ่งบอกถึงรสนิยมและสไตลซึ่งเป็นสิ่งจำเป็นมากสําหรับดีไซน์เนอร์ โดยทั่วๆไปเมื่อเร็ว ๆ นี้เธอนำทีมดีไซน์เนอร์เข้าไปประกาศความเป็นไทยในงาน Sydney Design 2011 เธอมีความคิด การดำรงชีวิตและผลงาน ไม่ธรรมดาเลย
พูดถึงเรื่องตัวเองให้ฟังหน่อย
สาวน้อยสถาปนิก หนูเป็นเด็กสาวธรรมดา ๆ สมัยใหม่คนนึงจบมัธยมที่สตรีศรีอยุธยาเอ็นทรานซ์ไปเข้าศิลปศาสตร์ Art Education ที่สงขลานครินทร์เรียน Painting & Drawing อยู่ได้ปีหนึ่งรู้สึกว่ามันไม่ใช่ทางของเราเลยลองเอนทรานซ์ใหม่เรารู้ตัวว่าเราชอบสถาปัตยกรรมไทยเขารับแค่ 25 คนเราก็หลุดเข้าไปได้ที่ศิลปากรค่ะเลือกสถาปัตยกรรมไทยเพราะมายบอกตัวเองว่าเราน่าจะเรียนรู้รากเหง้าของเราก่อนก่อนที่จะไปรู้สถาปัตยกรรมของคนอื่นเค้าแล้วค่อยไปต่อยอดเอาภายหลังกับสถาปัตยกรรมสากลหรือแขนงอื่น ๆ จบแล้วก็ทํางานได้ประมาณ 2-3 เดือนก็มาเรียนต่อโทที่ UTS นี่เล็งไว้ 2 ที่ค่ะคือ RMIT และ UTS เลือกเรียนสถาปัตยกรรมสากล Master of Architecture มาต่อยอดไงคะ (หัวเราะ) เราส่ง Portfolio ผลงานมาให้เขาดูงานเราคงเข้ามาตรฐานเค้ามั้งคะมายก็เลยได้มาเรียนที่นี่
Sydney Design คืองานอะไรเข้าไปเกี่ยวข้องได้อย่างไร?
เป็นงาน Event ที่เป็นการพบปะระหว่างดีไซน์เนอร์กับผู้บริโภคดีไซน์เนอร์นี่คลอบคลุมไปถึง Fashion Designer, Jewelry Designer, Product Designer, Media Designer, สถาปนิกแล้วก็พวก Artist แถมยังมีสถาบันศิลปกรรมต่างๆมากกว่า 60 สถาบันมาร่วมโชว์ผลงานงานของทีมมายถูกรับเลือกให้เข้าไปร่วมแสดงผลงานด้วยค่ะ
ผลงานที่ทํามีแนวความคิดและมีความโดดเด่นอย่างไรถึงได้รับเลือก?
โหยาวแล้วล่ะค่ะทีนี้ต้องย้อนกลับไปนิดนะคะตอนมาจากเมืองไทยก็ตั้งใจว่าเรียนโทจบแล้วอยากกลับไปเป็นอาจารย์แล้วก็จะไม่ไปไหนหรอกจะสอนที่ศิลปากรนั่นแหละเพราะเป็นที่ประสิทธิ์ประสาทวิชาให้เราแล้วก็จะสอนสถาปัตยกรรมไทยเราจะได้สืบสานเอกลักษณ์ของเราการมาเรียนเมืองนอกเหมือนกับเป็นการตอกย้ำว่าเราคิดถูกแล้วสถาปัตยกรรมไทยมันสำคัญเป็นเอกลักษณ์ของชาติแล้วก็เท่ห์มาก (ลากเสียงยาวบอกดีกรีความเท่ห์)
เราเอาเข้าไป Merge กับสากลได้ทำให้คนได้รู้จักว่าสถาปัตยกรรมของไทยมีดีขนาดไหนบอกได้เลยว่าเรียนคณะสถาปัตย์นี้มาตั้งแต่ปีแรกยังไม่มีนักเรียนไทยเลยแล้วสืบ ๆ ดูก็ไม่เคยมีพอมายอยู่ปีสุดท้ายมีน้องคนไทยเข้ามา 2 คนเรียนปริญญาตรีอาจารย์ก็ตื่นเต้นมีนักเรียนไทยทุกเทอมมีโปรเจ็คเราก็เอาคติมิติตรรกะมุมมองแนวความคิดของสถาปัตยกรรมไทย
เอกลักษณ์ไทยเข้าไปประยุกต์ใช้เขาก็ทิ้งเธอมีแบบนี้ด้วยเหรอตัวอย่างเช่นเรือนไทยโบราณเราใช้สลักลิ่มใช้การเข้าไม้ใช้วัสดุอย่างเดียวคือไม้ไม่มีตะปูสกรูน็อตคนไทยโบราณชาญฉลาดเราก็เอาภูมิปัญญาไทย ๆ นี่แหละมาประยุกต์ใช้ก็เลยเกิดเป็นโปรเจ็ดขึ้นโดยทุกเทอมทุกโปรเจ็คก็เอาความคิดเหล่านี้ไปประยุกต์ใช้ใน Master Class อาจารย์เขาก็เสนอ Proposal แนวดีไซน์ของเราไปให้กรรมการจัดงานดูเขาก็ชอบเพราะมันไม่เหมือนใครฝรั่งเขาก็ทึ่ง
“มายชอบประโยคอยู่ประโยคนึ่งในหนังสือ“ You will achieve a goal if you love a game” คนเราทุกวันนี้คิดถึงเงินตรามากกว่าสิ่งอื่นใดความรวดเร็วของสังคมล้วนทำให้คนคิดถึง ”
ผลตอบรับที่ได้จากงานแสดงเป็นอย่างไรบ้าง?
ดีมากดีกว่าที่คิดไว้คนสนใจเยอะมากเราเอาไป 5 ชิ้นงานเราใช้ซีเมนต์หรือคอนกรีตแบบบาง Fiber Cement ใช้เทคนิคการเข้าไม้แบบไทยมาผสมผสานเราทดลองมันสามารถรับน้ำหนักได้จริงๆโดยไม่ต้องมีอะไรมายึดเป็นโครงสร้างเท่าของจริงไม่มีชิ้นงานไหนเลยเขาเอางานเราไปโชว์ที่ห้อง Demonstration Room ในทีมมี 3 คนค่ะดีใจและภูมิใจที่ได้เสนอเทคนิคของบรรพบุรุษให้ชาวต่างชาติได้รู้จัก
เลือกเรียนทางด้านนี้คิดว่ามาถูกทางหรือเปล่า?
ตอนนี้ต้องบอกว่าถูกซิคะอีก 2 เดือนเองเทอมสุดท้ายที่เดินทางมา 90% แล้วตั้งแต่เข้าไปเรียนครั้งแรกที่ศิลปากรใครเจอก็ถามเรียนไปทำไมมี แต่ผู้ชายเรียน แต่มันท้าทายนะคะมันมีโปรเจ็คเข้ามาให้คิดใหม่ ๆ ไปเรื่อย ๆ พรุ่งนี้จะเจออะไรนะรักแล้วค่ะตอนนี้มีข่าวดีเพราะได้ไปฝึกงาน Internship ที่ Saunders Global ที่ St Leonards เป็น บริษัท สถาปนิกของคนอังกฤษค่ะงานหนักมาก แต่ก็ต้องทนถ้าได้งานก็อยากอยู่ทำดูเพราะโอกาสมาถึงได้ทำ บริษัท ใหญ่ ๆ ที่นี่จะได้ประสบการณ์ที่ดีมากส่วนแผนกลับไปเป็นอาจารย์คงต้องรอไว้ก่อน
ถ้าได้อยู่ได้ท่างานที่นี่อยากทําอะไรให้สังคมไทย?
ตอนนี้ก็ทำเล็ก ๆ น้อย ๆ ค่ะช่วงปิดเทอมก็ไปสอนศิลปะให้เด็ก ๆ ที่โรงรียนการศึกษานอกระบบกศน. สอนเด็ก ๆ วาดรูปด้วยสีน้ำสีชอล์คเทอมหน้าจะสอนลายไทยเขาค่ะแล้วก็เป็นสมาชิก YAP (Young Australian Peace Prize) เป็นสมาชิก UTS Thai Society เป็นคลับของนักเรียนไทยที่ก่อตั้งเพื่อช่วยเหลือนักเรียนไทยด้วยกันถ้าได้อยู่ที่นี่จริงๆสิ่งที่อยากทํามากก็คือเอาวิชาสถาปัตยกรรมไทยเข้าไปเป็น Subject หนึ่งของมหาวิทยาลัยอย่าลืมว่าเขามีของญี่ปุ่นสเปนเข้ามาสอนในหลาย ๆ มหาวิทยาลัยแล้วของเรามีอะไรดีๆเยอะที่น่าจะเผยแพร่เพราะฝรั่งเขาจะยังไม่รู้จักสถาปัตยกรรมไทยเราเลย
เป็นเด็กรุ่นใหม่ที่สมควรไปหาความสนุกเฮฮาปาร์ตี้ทําไมถีบหันหน้าเข้าวัด?
อยากบอกว่าตัวมายเป็นคนสีเทานะคะไม่ขาวไม่เมื่อก่อนก็เหมือนเด็กทั่วๆไปเสี้ยวซนมากเฮฮาปาร์ตี้ ตอนเรียนสถาปัตย์ปี 4 เช้าวันนึงหลังจากเมื่อคืนไปปาร์ตี้มามายตื่นขึ้นมาแล้วบอกตัวเองว่าเสียดายเวลาทําไมไม่ทําตัวเองให้เป็นประโยชน์ต่อตัวเองต่อส่วนรวมชีวิตไร้แก่นสารแล้วเราก็เป็นผู้หญิงด้วยเริ่มฟังเทปธรรมะเริ่มไปปฏิบัติธรรมพยายามรักษาศีลให้ได้รวมทั้งเป็นอาสาสมัครให้กับวัดพระธรรมกายทำมาได้ 3 ปีแล้วจนถึงปัจจุบันนี้มีอะไร
ฝากถึงเพื่อน ๆ รุ่นน้องและผู้อ่าน VR บ้าง?
มายชอบประโยคอยู่ประโยคนึ่งในหนังสือ“ You will achieve a goal if you love a game” คนเราทุกวันนี้คิดถึงเงินตรามากกว่าสิ่งอื่นใดความรวดเร็วของสังคมล้วนทำให้คนคิดถึง แต่ตัวเองเห็นแก่ตัวมองตรงตลอดไม่มองคนที่อยู่รอบข้างไม่เหลียวหลังมองมายว่าทุกอย่างต้องใช้เวลาความอดทนแล้วก็ขยันไม่ต้องรีบร้อนมากนักเดี๋ยวเงินก็ตามมาเองค่ะเธอปิดท้ายการสนทนาได้เป็นอย่างดีเป็นมิติแนวความคิดที่ช่วยทำให้โลกในส่วนเสี้ยวเล็ก ๆ ดูอบอุ่นขึ้นได้บ้างจากสาวน้อยหน้าใสคนนี้มายด์สุมานวงศ์พานิชก